தனக்குத் தானே தனித் தலைவன் நான்

 தனக்குத் தானே தனித் தலைவன் நான்

தனக்குத் தானே தனிச் சுடரொளி யான் தனக்குத் தானே சரணடைந்தால் போதும் தளை நெஞ்சில் தாழிடும் துன்பங்கள் அறுந்தே போகும் வானம் பார்த்து நடக்கும் என் பாதை வழி மறைத்து நிற்கும் இருட்டிலும் தன்னந்தனியே தோள் கொடுக்க நிழலும் இல்லை இங்கே துணையாக நிற்பது தன்னம்பிக்கை ஒன்றே விழுந்து விழுந்து எழுந்தவன் நான் வலியை விதையாக்கி வளர்த்தவன் நான் கல்லென நின்று காற்றிலும் அசையான் கடலென மனது கொண்டவன் நான்

தனிமை என்பது தன்னம்பிக்கையின் பாடம் தன்னைத் தானே தீண்டி எரியும் தீயம் யாரும் தராத வெற்றியைத் தானே தந்து தலை நிமிர்ந்து நிற்கிறேன் இன்று நான் தனக்குத் தானே தனித் தலைவன் நான் தனக்குத் தானே தனிச் சுடரொளி யான் தனக்குத் தானே சரணடைந்தால் போதும் தளை நெஞ்சில் தாழிடும் துன்பங்கள் அறுந்தே போகும் பிறர்பார்வை பொருட்டில்லை என் பயணம் பாதை எனதே… நானே அதன் உரிமையாளன் கேள்வி கேட்க யாருமில்லை இங்கே கேட்பவனும் நானே… பதிலும் நானே

உலகம் சொல்லும் உண்மை பொய்யாகலாம் உள்ளுக்குள் எரியும் உண்மை என்றும் உயிர் வாழும் தனக்கொரு சாம்ராஜ்யம் கட்டி தானே மன்னனாகிறேன்… நானே தனக்குத் தானே தனித் தலைவன் நான் தனக்குத் தானே தனிச் சுடரொளி யான் தனக்குத் தானே சரணடைந்தால் போதும் தளை நெஞ்சில் தாழிடும் துன்பங்கள் அறுந்தே போகும் தனக்குத் தானே தனித் தலைவன்… தனக்குத் தானே அழியா ஜோதி… தனக்குத் தானே கோவிலும் கடவுளும் தளைகள் உடைந்து விழுந்தன வானம் என் காலடியில் பூத்தது

இனி நான் தனிமை அல்ல நான் தன்முழுமை. நான் தனிமையல்ல… நான் தன்னாலேயே முழுமையானவன்.