வாழ்த்து சொல்வதால் ஒருவன் வாழ்ந்துவிட முடியாது

வாழ்த்து சொல்வதால் ஒருவன் வாழ்ந்துவிட முடியாது

வார்த்தை மட்டும் போதாது, செயல் வேண்டும் வாழ்வுக்கு!

வாழ்த்து சொல்வதால் ஒருவன் வாழ்ந்துவிட முடியாது வார்த்தை வீணாகும், உழைப்பே வாழ்வைத் தாங்கும்! நம்பிக்கை விதைத்து, கனவுகள் நனவாக்கு வெற்றி வரும் வழியில், தோல்வி பாடம் சொல்லும்! வாழ்த்து சொல்லி நின்றால், வாழ்க்கை நகராது வியர்வை சிந்தி உழைத்தால், வெற்றி கைகூடும்! காலம் கடக்கும் வேகத்தில், கனவுகள் பறக்கும் கைகள் கோர்த்து முன்னேறு, உலகம் உன்னைத் தேடும்! "நல்வாழ்த்துக்கள்" எதிர்பார்த்து, நிற்காதே நண்பா நீயே எழுந்து நட, உன் பாதை உனக்காக! தடைகள் வந்தால் தாண்டு, தோல்வி வந்தால் கற்றுக்கொள் வாழ்க்கை என்பது போராட்டம், வென்றே வாழ்ந்திடு! வாழ்த்து சொல்வதால் ஒருவன் வாழ்ந்துவிட முடியாது வார்த்தை வீணாகும், உழைப்பே வாழ்வைத் தாங்கும்! நம்பிக்கை விதைத்து, கனவுகள் நனவாக்கு வெற்றி வரும் வழியில், தோல்வி பாடம் சொல்லும்!

மோட்ச பறவை

நித்யம் என்னும் நெருப்பு நெஞ்சுக்குள் என்றும் எரியட்டும் நைமித்திகம் என்னும் நதி நாள்தோறும் நம்மைத் துடைத்துச் செல்லட்டும் காமியம் என்னும் காற்று கனிந்த ஆசையாய் மட்டும்… கடுமையாய் அல்ல சாத்வீகம் என்னும் சிறகு சலனமற்ற நிஷ்காமியத்தில் முளைத்திடட்டும் அந்தச் சிறகின் ஒரு இறகு நித்யம் மற்றொரு இறகு நைமித்திகம் காற்றடிக்கும் போது காமியம் நெருப்பு எரிய நதி ஓட காற்று அடிக்க சிறகு சிறகு அடிக்க மூன்றும் ஒருமிக்கும் போது உயிர்ப் பறவை ஒரு கணத்தில் பிறவிப் பிணியைத் தாண்டி மோட்சம் என்னும் நீல வானில் மௌனமாய் பறக்கும் அங்கே தீயும் இல்லை நதியும் இல்லை காற்றும் இல்லை சிறகும் இல்லை ஒரு புள்ளொளி மட்டும் “ஓம்” என்று ஒலிக்கும்… என்றென்றும்… ஹர ஹர மஹாதேவ்… ஓம் நமசிவாய! ......
நித்ய கர்மா என்றால், இந்து சமயத்தில் (வேதங்களும் ஷாஸ்திரங்களும் குறிப்பிடும்) தினசரி கடமையாக செய்ய வேண்டிய அனுஷ்டானங்கள் அல்லது கடமைகள் ஆகும்.இவை நித்ய கர்மா (Nitya Karma) என அழைக்கப்படுவதற்குக் காரணம், இவற்றைத் தவறாமல் தினந்தோறும் (அல்லது நியமிக்கப்பட்ட காலங்களில்) செய்ய வேண்டும் என்பதே. இவை எந்தக் குறிப்பிட்ட பலனை எதிர்பார்த்துச் செய்யப்படுவதல்ல, மாறாக கடமையாகவே செய்யப்பட வேண்டியவை.
நைமித்திக கர்மா (நைமித்திகம் கர்மா) என்றால், இந்து தர்மத்தில் (வேத மரபில்) ஒரு குறிப்பிட்ட காரணம் அல்லது நிமித்தம் (சிறப்பு சந்தர்ப்பம்) ஏற்படும்போது கட்டாயம் செய்ய வேண்டிய கடமைகள் அல்லது சடங்குகளைக் குறிக்கும்.
இந்து மதத்தில் (சனாதன தர்மத்தில்) "கர்மா" என்பது செயல்கள் அல்லது வினைகளைக் குறிக்கும். இவை பல வகைகளாகப் பிரிக்கப்படுகின்றன. குறிப்பாக,குறிப்பாக, காமிய கர்மா (Kamya Karma அல்லது Kāmya Karma) என்பது குறிப்பிட்ட ஆசை அல்லது பலனை எதிர்பார்த்து செய்யப்படும் செயல்கள் அல்லது சடங்குகள் ஆகும்.

அன்பே சிவம்… அன்பே சிவம்…ஒரு ஒளியில் ஒன்றாய் மலர்ந்தது உலகம்... சிவாய நம… சிவாய நம…

அன்பே சிவம்… அன்பே சிவம்… ஒரு ஒளியில் ஒன்றாய் மலர்ந்தது உலகம் சிவாய நம… சிவாய நம… திருமூலர் தீபம் என்றும் அணையாது நம்முள்ளே ஒரு குலம் ஒரு குலை போல் ஒன்றாய் நின்றோம் ஒரு சூரியன் எங்கும் ஒளி வீசும் என்றார் பெண் எனும் பிறையும் ஆண் எனும் நிறையும் ஒரு கடலில் ஒரு சொட்டாய் கலந்தார் எல்லை தாண்டிய பெருங்குடும்பம்… அன்பே இறைவன் உடம்பு எனும் கோயிலில் உயிர் எனும் ஜோதி உணவு மிதம் யோகம் உறைவிடம் தூய்மை பொய்யை எரித்து மெய்யைத் தழுவினால் புலன்கள் ஐந்தும் பூஜை மணி அடிக்கும் உடம்பை வளர்த்தேன்… உயிர் பூத்தது வானில் ஆடு மாடு பறவை மரம் எல்லாம் நானே அவை தின்றவன் என்னைத் தின்றவனாமே கருணை எனும் கங்கை கண்ணீரில் பெருகும் காடு மேடு எங்கும் கருணை மழை பொழியும் அன்பு செய்தல்… அது மட்டுமே பெருந்தவம் பொருள் புகழ் பதவி எனும் பாசக் கயிறு பற்றறுத்து நின்றால் பரம்பொருள் தழுவும் குரு எனும் கரம் காட்டிய வழியில் குண்டலினி எழுந்து கூடும் சிவத்துடன் மரணம் என்பது வீடு மாற்றம் மட்டுமே… ஆன்மா என்றும் அழிவதில்லை நிலைத்து நிற்கும் நடக்கும் புழுதியிலும் ...சிவாய நம… உண்ணும் உணவிலும்.... சிவாய நம… படுக்கும் பஞ்சணையிலும்...சிவாய நம… எழுந்த நொடியிலும்...சிவாய நம… சிவாய நம… என்றும் சிவமயமே அன்பே சிவம்… அன்பே சிவம்… யோகம் கருணை மெய்மை மூன்றும் கைகோர்த்தால் உலகமே சிவமயம்… உலகமே சிவமயம்… திருமூலர் வாழும் நடமாடும் திருமந்திரமாய் நாமும் பூத்தோம்… நாமும் பூத்தோம்… வேரும் விண்ணும் ஒன்றான மரமாய் என்றும் நிலைத்தோம்… என்றும் நிலைத்தோம்! அன்பே சிவம்… அன்பே சிவம்… விழுமியங்கள் வானளாவி நிலைத்திருக்கட்டும்! அன்பே சிவம்… அன்பே சிவம்

உலகெலாம் ஓர் பெருங்கனவு… நீயும் அதில் ஒரு கனவு…

 

உலகெலாம் ஓர் பெருங்கனவு அஃது உளே

உண்டு உறங்கி இடர் செய்து செத்திடும் கலக மானிடப் பூச்சிகள் வாழ்க்கை ஓர் கனவிலும் கனவாகும்… எழுந்திரு மானிடனே… கண்ணைத் திறந்து பார் இது போதும்! பொன் மாளிகை கட்டினாய் பொழுது போக பொறாமைத் தீயிலே உயிரைத் தின்றாய் நேற்று நீ கண்டது நினைவா கனவா? இன்று நீ வாழ்வது உண்மையா நிழலா? வானம் பொய் என்று சொன்னாய் வாழ்க்கை பொய் என்று தெரிந்தால்? வா… கையை நீட்டு என் பக்கம் விழித்தெழு… இது போதும்! உலகெலாம் ஓர் பெருங்கனவு அஃது உளே உண்டு உறங்கி இடர் செய்து செத்திடும் கலக மானிடப் பூச்சிகள் வாழ்க்கை ஓர் கனவிலும் கனவாகும்… எழுந்திரு மானிடனே… கண்ணைத் திறந்து பார் இது போதும்! காதல் என்று சொல்லி கண்ணீர் விற்றாய் காசு என்று பேரில் உயிரைத் துரத்தினாய் பிறந்த குழந்தைக்கு பெயர் சூட்டும் போதே போட்டி உலகில் தோல்வி பயம் விதைத்தாய் இரவு முழுதும் கனவு கண்டு பகலில் அதையே நிஜம் என்று நம்பு ஒரு நொடி நின்று மூச்சைப் பிடி மௌனத்தில் உண்மை கேட்கும்! உலகெலாம் ஓர் பெருங்கனவு அஃது உளே உண்டு உறங்கி இடர் செய்து செத்திடும் கலக மானிடப் பூச்சிகள் வாழ்க்கை ஓர் கனவிலும் கனவாகும்… எழுந்திரு மானிடனே… கண்ணைத் திறந்து பார் இது போதும்! கடைசி மூச்சு வரும் போது தெரியும் கையில் எஞ்சுவது காற்று மட்டும் தான் அந்த ஒரு நொடியில் கண்கள் திறக்கும் எல்லாம் கனவு… எல்லாம் கனவு… எழுந்திரு மானிடனே… கனவை விடு… உண்மையைத் தழுவு… உலகெலாம் ஓர் பெருங்கனவு… நீயும் அதில் ஒரு கனவு… எல்லாம்… எல்லாம்… கனவுதான்… உன் கைகளில் மிச்சம்… ஒரு காற்றுதான்… எழுந்திரு… இப்போதாவது… எழுந்திரு… கனவு… கனவு… கனவு… …கனவு…

சிவன் அருளாகி நின்றான், அன்பின் உருவாகி நின்றான் பரம்பொருள் ஞான நாதன், என்னுடன் ஒன்றாக மருவினான்

சிவன் அருளாகி நின்றான், அன்பின் உருவாகி நின்றான் பரம்பொருள் ஞான நாதன், என்னுடன் ஒன்றாக மருவினான் சிவன் பரமாகி நின்றான், ஆன்மாவில் கலந்து இருந்தான் உபாதை தீர்த்து நின்றான், வருந்தாமல் காத்து நின்றான் என்னை விட்டு அகலாதவன், ஞானத்து நாதப்பிரான் சிவபிரான் என் சிவபிரான், அருள் தந்து காப்பான் சிவன் அன்பாகி நின்றான், பிரிவின்றி உள்ளம் நிறைந்தான் மருவி நின்று ஒளிர்ந்தான், என் உயிரில் உயிரானான் நன்றாகிய ஞானமே, அவன் திருவருள் வடிவமே சிவபிரான் என் சிவபிரான், என்றும் என்னுடன் இருப்பான் ஆன்மாவின் துன்பம் தீர்க்கும், சிவன் என் உள்ளம் காக்கும் பிரிவின்றி கலந்து நின்று, அருள் மழை பொழியும் நாதன் ........

ஓம் நம சிவாய....

ஓம் நம சிவாய....

ஓம் நம சிவாய....

ஓம் நம சிவாய....

ஓம் நம சிவாய ....

சிவன் அருளாகி நின்றான், அன்பின் உருவாகி நின்றான் பரம்பொருள் ஞான நாதன், என்னுடன் ஒன்றாக மருவினான்

அண்ணாமலையார் அஷ்ட லிங்க கிரிவலம் பக்திப் பாடல் #கிரிவலம்

சிவன் அருளாகி நின்றான், அன்பின் உருவாகி நின்றான் பரம்பொருள் ஞான நாதன், என்னுடன் ஒன்றாக மருவினான்

நேர்மை எனும் நெருப்பை நெஞ்சில் ஏற்று

 நேர்மை எனும் நெருப்பை நெஞ்சில் ஏற்று

அது தான் வாழ்வை அழியா வைரமாக்கும்! உழைப்பில் உண்மை சேர்த்து உயர ஓடு கனவுகள் எல்லாம் காலடியில் வந்து சேரும்!..... தியானத்தில் தினமும் இறைவனைத் தழுவு தெய்வத்தின் கரம் உன்னைத் தூக்கி நிறுத்தும்! நேர்மை எனும் நெருப்பை நெஞ்சில் ஏற்று உலகையே மாற்றும் உத்தமனே நீயடா! பேச்சு மலிந்த உலகில் செயலே பேசும் ஒரு நேர்மையான பயணம் லட்சியத்தை மாற்றும்! எளிய வழி என்று எள்ளளவும் நினையேல் கடினமான உண்மைப் பாதை தான் உன்னை உயர்த்தும்!

காலை எழுந்து கடவுளை நோக்கி நில் கண்ணீர் கலைந்து கனவுகள் பூத்து நிற்கும்! மானிட ஜென்மம் மாபெரும் பேறு இதில் இறைவனை வணங்காமல் போகலாமா?! ஒரு முறை தான் இந்த உயிர் நமக்கு ஒவ்வொரு மூச்சும் ஒளியாக எரியட்டும்! பொய்யின் நிழலில் வாழ்வு அழிந்திடாது உண்மையின் வெளிச்சம் உலகை வென்றிடும்!

எழு! தோழா! நேர்மை எனும் வாளெடு தியானம் எனும் கேடயம் தாங்கிக்கொள் கடவுள் உன்னோடு கையோடு நடப்பார் நீ நினைத்த கனவெல்லாம் நிஜமாகும் நாள் இதோ! நேர்மை… நெருப்பு… நெஞ்சில் எரிவாய்! உண்மை… வென்றே… உலகை மாற்றுவாய்! தியானம்… தெய்வம்… துணை நிற்பார்! எழு! எழு! எழு! உன்னால் முடியும்! நேர்மை எனும் நெருப்பை நெஞ்சில் ஏற்று உலகையே மாற்றும் உத்தமனே நீயடா! கனவுகள் எல்லாம் கைகளில் வந்து சேரும் இறைவன் துணை இருக்கும் வரை தோல்வியே இல்லையடா!

எழு தோழா… எழு! வா… வென்று காட்டுவோம்! நேர்மையால்… உண்மையால்… இறைவனால்… வென்றே தீருவோம்!

தனி மனித ஆன்மிகம் விழிப்புற வேண்டும்

தனி மனித ஆன்மிகம் விழிப்புற வேண்டும்

தன்னை அறிந்து தீபமேற்றிட வேண்டும்நாடு

நலம் பெற வேண்டும் – நாடு நலம் பெற வேண்டும் நம்முள் ஒளி பரவட்டும் – நாடே ஒளிரட்டும்! வெளியில் தேடி அலைய வேண்டாம் – உள்ளமே கோயில் குருட்டு மனதின் கதவைத் திறந்திட வேண்டும் கருணை கொண்டு காண்போம் – கண்ணீர் துடைப்போம் கைகள் கோர்த்து நின்றால் – காலம் மாறிடுமே! உள்ளம் தேடி உள்ளே பார்த்தேன் – இறைவன் கிடைத்தான் எங்கும் நிறைந்தவன் என்னுள் தோன்றினான் பொய் பேசாமல் பழி வாங்காமல் புன்னகை மலர்த்தி வாழ்ந்திடுவோம் ஒவ்வொரு மனிதனும் ஒளி விளக்கானால் நாடே தீபாவளி ஆகுமே! ஜாதி மத பேதம் வைத்து பிரிந்தால் நாடு நலம் என்றும் நமக்கில்லையே

ஒரே தாய் மடியில் பிறந்தோம் நாம் ஒரே குடும்பமாய் வாழ்ந்திடுவோம் தனி மனித ஆன்மிகம் வேரூன்றினால் தமிழ்நாடு தலை நிமிர்ந்து நிற்குமே! தனி மனித ஆன்மிகம் விழிப்புற வேண்டும்

கார்த்திகை தீபம் காண்போம் – அண்ணாமலையார் தீபம் கண்டு

தன்னை அறிந்து தீபமேற்றிட வேண்டும்

நாடு நலம் பெற வேண்டும் – நாடு நலம் பெற வேண்டும் நம்முள் ஒளி பரவட்டும் – நாடே ஒளிரட்டும்! ஆனந்தமாய் நாமும் பாடுவோம்  

அருணை மலையான் திருவடி போற்றி!     அருணாசல சிவ… அருணாசல சிவ…  

அருணாசல சிவ.......ஓம்......!