மகாபாரத யுத்தத்தில், கிருஷ்ணரும் அர்ஜுனனும் நடத்திய பகவத் கீதை உரையாடல் உண்மையில் தனிப்பட்டதாகவும், போர்க்களத்தில் இருவருக்கும் இடையிலான உரையாடலாகவும் இருந்தது. இது யாருக்கும் நேரடியாக கேட்காதது, ஏனெனில் அது குருக்ஷேத்திர போர்க்களத்தில், யுத்தம் தொடங்கும் முன் நடந்தது. ஆனால், இந்த உரையாடல் மகாபாரத இதிகாசத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டது, அதற்கு வியாச ரிஷியின் (வேத வியாசர்) பங்கு மிக முக்கியமானது.
விளக்கம்:
- பகவத் கீதையின் பின்னணி: மகாபாரதத்தின் பீஷ்ம பர்வத்தில் (போர் பகுதி) இடம்பெறும் பகவத் கீதை, கிருஷ்ணர் அர்ஜுனனுக்கு யுத்தத்தின் தர்மம், கர்மா, பக்தி, ஞானம் போன்றவற்றை உபதேசம் செய்த உரையாடல். இது போர்க்களத்தில் நிகழ்ந்தது, ஆனால் இந்த உரையாடல் நேரடியாக யாருக்கும் கேட்கவில்லை – அர்ஜுனனும் கிருஷ்ணரும் மட்டுமே நேரடி பங்கேற்பாளர்கள்.
சஞ்ஜயனின் பங்கு: வியாச ரிஷி, திருதராஷ்டிரனின் (கௌரவர்களின் அரசன், குருட்டுத்தன்மை கொண்டவர்) அமைச்சரான சஞ்ஜயனுக்கு "திவ்ய திருஷ்டி" (divya drishti) என்ற சித்தி திறனை அளித்தார். இது ஒரு அமானுஷ்ய பார்வை, அதன் மூலம் சஞ்ஜயன் தொலைவிலிருந்து போர்க்களத்தை பார்க்கவும், கேட்கவும், நிகழ்வுகளை உணரவும் முடிந்தது. எனவே, சஞ்ஜயன் பகவத் கீதை உரையாடலை கேட்டு, அதை திருதராஷ்டிரனுக்கு நேரடியாக விவரித்தார். இது மகாபாரதத்தில் சஞ்ஜயனின் விவரிப்பு மூலம் பதிவு செய்யப்பட்டது.
வியாச ரிஷியின் சித்தி திறன்: வியாசர் (வேத வியாசர்) மகாபாரதத்தின் ஆசிரியர். அவர் "பர சித்த ஜ்ஞானம்" (para citta jnanam) போன்ற சித்திகளால் (ஆன்மீக திறன்கள்) போரின் அனைத்து நிகழ்வுகளையும், உரையாடல்களையும் உணர்ந்து, அவற்றை இதிகாசமாகத் தொகுத்தார். அவர் சஞ்ஜயனுக்கு திறன் அளித்தது மட்டுமல்ல, தானும் இந்த உரையாடலை ரெகார்ட் செய்து, மகாபாரதத்தில் உள்ளடக்கினார் என்று கருதப்படுகிறது. இது அவரின் உயர்ந்த ஞானத்தாலும், திறனாலும் சாத்தியமானது. பின்னர், வியாசர் கணேஷரின் உதவியுடன் மகாபாரதத்தை எழுதினார்.
மொத்தத்தில், உரையாடல் தனிப்பட்டது என்றாலும், ரிஷிகளின் சித்தி திறன்களால் (வியாசரின் ஞானம் மற்றும் சஞ்ஜயனுக்கு அளித்த பவர்) அது உலகிற்கு அறியப்பட்டு, மகாபாரதத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டது. இது இந்து புராணங்களில் ரிஷிகளின் ஆன்மீக சக்தியை வலியுறுத்துகிறது.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.